هموطنان عزیز مشهدی و قمی

اگر حرم تشریف بردید برای بنده هم دعا بفرمایید .

جمعه ها را همه از بس که شمردم بی تو
بغض خود را وسط سینه فشردم بی تو

بس که هر جمعه غروب آمد و دلگیرم کرد
دل به دریای غم و غصه سپردم بی تو

تا به این جا که به درد تو نخوردم آقا
هیچ وقت از ته دل غصه نخوردم بی تو

چاره ای کن، گره افتاده به کار دل من
راهی از کار دلم پیش نبردم بی تو

سال ها می شود از خویش سؤالی دارم
من اگر منتظرم از چه نمردم بی تو

با حساب دل خود هر چه نوشتم دیدم
من از این زندگیم سود نبردم بی تو

گذری کن به مزارم به خدا محتاجم
من اگر سر به دل خاک سپردم بی تو

"محمد جواد پرچمی"

خدا پرسید میخوری یا می بری  ؟

و من گرسنه

پاسخ دادم می خورم!

چه می دانستم لذت ها را می برند و حسرت ها را می خورند . . . ؟!؟!

(زنده یاد  حسین پناهی )

برادر خوبم

پیام های شما را خواندم

نمیدانم به چه دلیل چنین نظراتی را ارائه فرمودید . اما این را بدانید که در هر قشری هم آدم خوب است و هم آدم بد .

بعضی مواقع نعمت زیاد ، یکی از آزمایشهایی است که خداوند به بنده اش عطا می نماید تا بنده ی خویش را بدین وسیله مورد آزمایش ذات مقدس خویش قرار دهد  .

 و متأسفانه و یا خوشبختانه این تیپ آدمهایی که شما نام برده اید فعلا در معرض آزمایش الهی قرار گرفته اند ؛ آیا بتوانند سربلند از این آزمایش بیرون بیایند یا نه را فقط خدا میداند و بس .

بنده به شخصه در همین قشر انسانهای شریفی دیده ام  که خیلی ها مجذوب اخلاق و کردارشان هستند .

در هر صورت نه من و نه شما و نه هیچ کس دیگری اجازه ندارد همه افراد یک تیپ شخصیتی را با هم به بدی و یا حتی خوبی متهم کند ؛ چون در هر قشری هم انسان خوب پیدا میشود و هم بد . پس برادر گرامیم هم خوبها را و هم بدها را به خداوند عادل بسپار ، انشاءالله که ذات مقدس خداوندگار یار و مددکار همیشگی همگی ما باشد .

التماس دعا و امیدوارم که پاسخ پیامهایتان را گرفته باشید .

استادى از شاگردانش پرسید: چرا ما وقتى عصبانى هستیم داد می‌زنیم؟ چرا مردم

هنگامى که خشمگین هستند صدایشان را بلند می‌کنند و سر هم داد می‌کشند؟ شاگردان

فکرى کردند و یکى از آن‌ها گفت: چون در آن لحظه، آرامش و خونسردیمان را از دست

می‌دهیم استاد پرسید: این که آرامشمان را از دست می‌دهیم درست است امّا چرا با

وجودى که طرف مقابل کنارمان قرار دارد داد می‌زنیم؟ آیا نمی‌توان با صداى

ملایم صحبت کرد؟ چرا هنگامى که خشمگین هستیم داد می‌زنیم؟ شاگردان هر کدام

جواب‌هایى دادند امّا پاسخ‌هاى هیچکدام استاد را راضى نکرد. سرانجام او چنین

توضیح داد: هنگامى که دو نفر از دست یکدیگر عصبانى هستند، قلب‌هایشان از

یکدیگر فاصله می‌گیرد. آن‌ها براى این که فاصله را جبران کنند مجبورند که داد

بزنند. هر چه میزان عصبانیت و خشم بیشتر باشد، این فاصله بیشتر است و آن‌ها

باید صدایشان را بلندتر کنند. سپس استاد پرسید، هنگامى که دو نفر عاشق همدیگر

باشند چه اتفاقى می‌افتد؟ آن‌ها سر هم داد نمی‌زنند بلکه خیلى به آرامى با هم

صحبت می‌کنند. چرا؟ چون قلب‌هایشان خیلى به هم نزدیک است. فاصله قلبهایشان

بسیار کم است. استاد ادامه داد؛ هنگامى که عشقشان به یکدیگر بیشتر شد، چه

اتفاقى می‌افتد؟ آن‌ها حتى حرف معمولى هم با هم نمی‌زنند و فقط در گوش هم نجوا

می‌کنند و عشقشان باز هم به یکدیگر بیشتر می‌شود. سرانجام، حتى از نجوا کردن

هم بی‌نیاز می‌شوند و فقط به یکدیگر نگاه می‌کنند. این هنگامى است که دیگر هیچ

فاصله‌اى بین قلب‌هاى آن‌ها باقى نمانده باشد.این همان عشق خدا به انسان و

انسان به خداست است که خدا حرف نمی زند اما همیشه صدایش را در همه وجودت می

توانی حس کنی اینجا بین انسان و خدا هیچ فاصله ای نیست می توانی در اوج همه

شلوغی ها بدون اینکه لب به سخن باز کنی، می توانی با خدا حرف بزنی.****

مولای من، ای سبزترین بهار هستی...!

بیا که دل آسمانیم سخت تنگ آمدن توست.

بیا که آسمانیان غریب مانده اند.

بیا که بی تو زمین تنگ است و آسمان دلتنگ...!

ای کشتی نجات اگر تو نیایی آسمان دلمان گرفته خواهد بود

و داغ عصرهای آدینه هر هفته بر دلهایمان سنگینی خواهد کرد.

ای مهربان من اگر تو نیایی حیات بوی ماندن نخواهد داشت

و زنده بودن بوی زندگی نخواهد داد.

ای مهربان ترین منجی موعود...!

چاره مان فقط به دعای توست. مولای من...!

عاشقانه تو را دوست می دارم...!

بیا که در انتظارت در هر لحظه شعر انتظار را می سرایم :

همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی .  .  .

اینجا رادیو «دل» است .صدای مرا از اعماق قلبـــــــم میشنوید .

 پروردگارا

به من آرامش ده تا بپذیرم آنچه را که نمی توانم تغییر دهم

و  دلیری ده تـا تغییـر دهم آنچـه را که می تـوانم تغییـر دهم

بینشی ده تا تفاوت این دو را دریابم

مرا فهم ده تا متوقع نباشم که دنیا و مردم آن مطابق میل من رفتارکنند . . .

نسبت مساحت دریاها با خشکیها 

  آیا می دانید که  ؟!  در زمان نزول قرآن کریم هنوز قاره ها کشف نشده بودند و تعیین نسبت دریاها به خشکی ها به هیچ وجه امکان پذیر نبوده است و همانطور که اطلاع دارید قاره آمریکا در قرن (5) کشف شده است .

  همانگونه که مستحضر هستید؛ در آیات قرآن جمعا (13) بار از کلمه خشکی (بریابس) و (32) بار از کلمه دریا یاد شده است . یعنی نسبت دریا 45 / 32  و نسبت خشکی 45/13 است که اگر به درصد محاسبه شود دریا 71% وخشکی 29% محاسبه میشود که با محاسبات علمی امروز مطاقبت دارد .

  این درصدی که بشر امروزه با استفاده از تجهیزات پیشرفته کامپیوترهای مدرن و با استفاده از عکسهای فضاییبدست آورده همانطوری که مشاهده می کنید در لا به لای آیات قرآن مجید که (14) قرن پیش نازل شده است مندرج است.

منبع:
http://www.anbiya.bravehost.com

مهدی جان !

ببین مرا ...

البته نه به رو سیاهی و گناهکاریم  ...

نه به دستهای خالی و پر از گناهم ...

نه به نافرمانیهای گاه وبیگاهم  از خدای عز وجل ...

مهدی جان !

ببین مرا و دعایم کن...

به خاطر یک عمر صدا کردن هایت  با قلبم ...

به خاطر دستهای پر از نیاز و  رازم ...

به خاطر سلام های صبح و شام و از سر اخلاصم ...